Celal Hoca, 1882 yılında Trabzon'da doğdu. Asıl adı Mahmut Celalettin (Ökten)'dir. Rüşdiyeyi ve İdadiyi Trabzon'da bitirip bir yandan da medrese eğitimi aldı. 1905'te Dar'ül- Muallim'e girdi. Okulun ardından Dar'ül- Fünûn'un Edebiyat şubesine kaydoldu. Zamanın meşhur alimlerinden dersler aldı. Bu zatlar arasında Babanzade Ahmet Naim, İzmirli İsmail Hakkı, Mehmet Akif, Ali Fehmi Câbiç, Şevki Efendi, Mustafa Asım ve Muğlalı Ali Rıza Efendi vardır. Bu isimlerden yaptığı tahsil onu başta Arapça olmak üzere kelam, fıkıh, mantık ve felsefede iyi bir seviyeye getirdi.
Dar'ül- Fünûnu bitirdikten sonra İstanbul Sultanisi'nde Arapça muallimi olarak görev yaptı. Buradaki görevinden sonra İstanbul'un diğer köklü okullarında uzun yıllar muallimliğini sürdürdü. 1947'de Vefa Lisesi'nde felsefe hocalığı yaparken emekli oldu.
Celal Hoca'nın asıl hikayesi 1947 yılındaki emekliliğinden sonra başladı. İlerleyen yaşı hayal kurmasını, hedeflerinin peşinden gitmesini engellemiyordu. İmam Hatip Okullarını kurma fikriyle devrin zor şartlarına aldırmayıp bir mücadele başlattı. Okulların açılması için önündeki engellere rağmen, o yılmadı. Adnan Menderes ve Tevfik İleri'nin de yardımlarıyla zafere ulaştı. Onun hayal ettiği, kendi sözleriyle: "Asrın ihtiyacını müdrik, Doğu ve Batıyı bilen münevver, aydın desinler diye dinden taviz vermeyen, dindar desinler diye de dinden taviz vermeyen, tavizsiz fakat müsamahakâr bir gençlik..." yetiştirmekti. Son nefesine kadar bunun için uğraştı. Öğrencilerine, "Derse gelemediğim gün cenazeme gelin" diyecek kadar işinin aşığıydı. Koşturmalarla geçen ömrü 21 Kasım 1961'de sona erdi. Allah, cümle hizmet aşıklarından razı olsun. 

Ruhları şad, mekanı cennet olsun...